De afgelopen periode was het zo druk i.v.m. onze verhuizing. Rouwen om ons oude huis, wennen aan het nieuwe. Inpakken, klussen, uitpakken, wie ooit verhuisd is, weet waar ik het over heb. Daarna lukte het me maar niet om weer een verhaal te schrijven en dat terwijl ze voorheen gedachteloos uit mijn vingers rolden. Lichte paniek greep om zich heen. 'Wat als ik niet meer kan schrijven? Wat moet ik wanneer de verhalen zich niet meer voor me uitvouwen en me verrassen?'
Diep bedroefd liep ik met mijn ziel onder mijn arm door de nieuwe woonplaats. Verschillende keren probeerde ik een verhaal te forceren en werd moedeloos ... totdat ik het losliet. Pas toen het verhaal af was en ik glimlachend naar het einde keek, wist ik; 'ik ben thuis'.
Comments