Vanuit mijn raam aan de Rijkswal kijk ik naar het water. De fluitende wind vertelt dat het herfst is en maakt dat de regen voorbij het raam vliegt. Ik ril een beetje. Voor het eerst haal ik mijn dikke wollen trui uit de kast en draai de verwarming een graadje omhoog. Ik maak een lekker warme cappuccino, neem plaats aan mijn bureau en kijk weer naar buiten. Aan de overkant verschijnt een regenboog. De kleuren zorgen altijd voor verwondering. Het symbool van diversiteit. Ik ben blij dat we in een stadje wonen waar mannen en vrouwen van hetzelfde geslacht hand in hand door de straatjes kunnen wandelen. En wanneer ik morgen besluit om een stoere man te worden, kan dit zonder dat ik verstoten word.
Niet dat ik de behoefte voel om mijn snor te laten staan, ik ben blij met wie ik ben, maar het idee dat het kan voelt als een enorme rijkdom. Dat er aan het eind van de regenboog een pot met goud staat, blijkt dus toch geen kabouterfolklore.
Comments